lunes, 22 de junio de 2009

DE PUNTILLAS


Como quien no quiere la cosa, como si por un momento nadie existiera, o al contrario, cuando todo lo que te rodea te empuja a hacer lo que dicen que debes, algo tan sencillo para esclarecer que uno no lo puede conseguir, que no seria lo que se espera, que no va a tener valor el resultado...Que no vas a llegar!!!!
Simplemente...pues me pongo de puntillas!
Y a la vez, casi inevitablemente, parece que el nuevo aire que abraza mi cabeza, que es lo primero que observa que hay más arriba, me lleva a cuestionarme, a decirme a mi mismo "donde acaba mi necesidad y la satisfacción de esta y donde empieza mi deseo"...
Por que me siento que mi despegue tiene que ser de abajo a arriba?, que hay o a que quiero llegar? por que aunque me crezco y llego a divisar algo mas "por encima" siempre lo que haya seguirá estandolo aun más?...
Buscando lo que ya encuentro en muchas ocasiones pero que falsifico en ocasiones porque lo que busco no llega.
¿Y si me dejo sentir lo que si obtengo y acepto que arriba siempre será arriba? ¿y si yo soy...?
Solo eso, soy yo

1 comentario:

Xisti dijo...

doncs agafat unes vacances d'ego que ja ens toca...
per lo menys fins el finde que ve...

em va encantar fer birretes amb tu,
ja se que estava esgotada i un pel seca,
però m'ho vaig passar molt be!!!

petons nen!